อุปกรณ์ NASA ตกใส่โลก เช้าวันหนึ่งที่ควรจะเงียบสงบเหมือนทุกวันของ ครอบครัวเท็กซัส ครอบครัวหนึ่ง ได้แปรเปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อพวกเขาค้นพบ วัตถุตกจากฟ้า ขนาดยักษ์ สภาพไหม้เกรียม ฝังตัวอยู่กลางทุ่งเลี้ยงสัตว์ของพวกเขา ไม่นานหลังจากนั้น NASA ได้ออกมายืนยันว่าวัตถุปริศนานั้นคือชิ้นส่วนจากภารกิจของตนเอง เหตุการณ์ อุปกรณ์ NASA ตกใส่โลก ครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องราวความประหลาดใจที่น่าตื่นเต้น แต่เป็นภาพสะท้อนที่ชัดเจนของปัญหาที่ใหญ่กว่าและซับซ้อนกว่า นั่นคือวิกฤต ขยะอวกาศ ที่กำลังเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างน่ากังวลเหนือศีรษะของเรา และมันได้นำมาซึ่งคำถามสำคัญถึงความรับผิดชอบและกรอบกฎหมายอวกาศระหว่างประเทศที่อาจไม่ทันต่อยุคสมัยอีกต่อไป
อุปกรณ์ NASA ตกใส่โลก “เสียงดังสนั่นจากฟ้า” วินาทีที่วัตถุปริศนาเยือนฟาร์มเท็กซัส
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เมื่อนายโคล มิลเลอร์ และครอบครัว ในพื้นที่ชนบทห่างไกลทางตะวันออกของรัฐเท็กซัส ได้ยินเสียงดังสนั่นคล้ายฟ้าร้อง แต่ทว่าท้องฟ้าในวันนั้นกลับแจ่มใส “มันเป็นเสียงดังกระหึ่มยาวนาน ไม่เหมือนเสียงฟ้าร้องปกติ” มิลเลอร์ให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวท้องถิ่น “ตอนแรกเรานึกว่าเป็นเสียงเครื่องบินโซนิคบูม แต่ก็ไม่เห็นมีเครื่องบิน”
ความสงสัยนำพวกเขาไปสู่การค้นพบที่น่าทึ่งในเช้าวันรุ่งขึ้น วัตถุทรงกลมขนาดใหญ่ที่ทำจากโลหะผสมและวัสดุคอมโพสิต มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบ 4 เมตร สภาพภายนอกไหม้เกรียมอย่างหนัก และฝังลึกลงไปในดินจนเกิดเป็นหลุมขนาดเล็ก
- สิ่งที่พบ ชิ้นส่วนโลหะที่มีโครงสร้างซับซ้อน ถูกระบุในภายหลังว่าเป็นถังแรงดันฮีเลียม (Composite-Overwrapped Pressure Vessel – COPV) ที่ใช้ใน ชิ้นส่วนจรวด ท่อนบน
- สภาพ ไม่มีการปนเปื้อนของสารเคมีอันตรายหรือกัมมันตภาพรังสี จากการตรวจสอบเบื้องต้น
- ปฏิกิริยาแรก ครอบครัวมิลเลอร์ได้แจ้งไปยังสำนักงานนายอำเภอท้องที่ ซึ่งต่อมาได้ประสานงานไปยังองค์การบริหารการบินแห่งชาติ หรือ FAA (Federal Aviation Administration) และ NASA ในที่สุด
การยืนยันจาก NASA ชิ้นส่วนจากภารกิจใดและตกลงมาได้อย่างไร?
หลังจากการตรวจสอบภาพถ่ายและข้อมูลเบื้องต้น NASA ได้ออกแถลงการณ์อย่างเป็นทางการในเวลาต่อมา ยืนยันว่าวัตถุดังกล่าวเป็นชิ้นส่วนที่มาจากท่อนที่สองของจรวด Falcon 9 ที่ถูกปล่อยขึ้นไปในภารกิจขนส่งเสบียงสู่ สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) เมื่อหลายปีก่อน
โฆษกของ NASA อธิบายถึงกระบวนการ การกลับสู่ชั้นบรรยากาศ (Re-entry) ว่า “เป็นเรื่องปกติที่ชิ้นส่วนของดาวเทียมหรือจรวดที่หมดอายุการใช้งานแล้วจะถูกปล่อยให้ตกลงสู่โลก วัตถุส่วนใหญ่ที่มีขนาดเล็กจะถูกเผาไหม้จนหมดไปในชั้นบรรยากาศ แต่สำหรับวัตถุที่มีขนาดใหญ่และสร้างจากวัสดุที่ทนความร้อนสูง เช่น ไทเทเนียมหรือสแตนเลสสตีล บางชิ้นส่วนอาจตกมาถึงพื้นโลกได้”
โดยปกติแล้ว การตกของวัตถุเหล่านี้จะถูกคำนวณให้ตกลงในพื้นที่ห่างไกลผู้คน เช่น กลางมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ แต่การคำนวณอาจมีความคลาดเคลื่อนได้จากปัจจัยหลายอย่าง เช่น ความหนาแน่นของชั้นบรรยากาศในขณะนั้น และรูปทรงของวัตถุเอง
มากกว่าเรื่องบังเอิญ เปิดแฟ้มวิกฤต “ขยะอวกาศ” ที่โคจรรอบโลก
วัตถุที่ตกใส่ฟาร์มเท็กซัสคืออะไร? มันคือหลักฐานที่เป็นรูปธรรมของปัญหาที่ใหญ่กว่ามาก ขยะอวกาศตกใส่โลกบ่อยแค่ไหน? คำตอบคือบ่อยกว่าที่เราคิด และกำลังจะบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
องค์การอวกาศยุโรป (ESA) ประมาณการว่า ขณะนี้มีวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นโคจรอยู่รอบโลกมากกว่า 130 ล้านชิ้น ตั้งแต่ขนาดเล็กกว่า 1 เซนติเมตร ไปจนถึงดาวเทียมที่ใช้งานไม่ได้ทั้งดวง
- วัตถุที่ติดตามได้ มีวัตถุขนาดใหญ่กว่า 10 ซม. ประมาณ 36,500 ชิ้น ที่ถูกติดตามโดยเครือข่ายเฝ้าระวังทางอวกาศ
- ความเร็ว วัตถุเหล่านี้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงถึง 28,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งแม้แต่ชิ้นส่วนเล็กๆ ก็สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงต่อดาวเทียมที่ใช้งานอยู่หรือยานอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุมได้
- ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น การเพิ่มขึ้นของกลุ่มดาวเทียมเชิงพาณิชย์ (Satellite Constellations) เช่น Starlink กำลังทำให้วงโคจรของโลกหนาแน่นขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพิ่มความเสี่ยงของการชนกันและสร้างขยะอวกาศเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ใครเป็นเจ้าของขยะอวกาศที่ตกลงมา? เจาะลึกกฎหมายอวกาศและความรับผิดชอบ
คำถามที่ครอบครัวมิลเลอร์และคนทั้งโลกสงสัยคือ ใครเป็นเจ้าของขยะอวกาศที่ตกลงมา และใครต้องรับผิดชอบต่อความเสียหายที่อาจเกิดขึ้น? คำตอบอยู่ใน “อนุสัญญาว่าด้วยความรับผิดระหว่างประเทศสำหรับความเสียหายที่เกิดจากวัตถุอวกาศ” (Space Liability Convention) ปี 1972 ซึ่งเป็นกฎหมายอวกาศระหว่างประเทศที่สำคัญที่สุดฉบับหนึ่ง
- หลักการความรับผิดโดยสิ้นเชิง (Absolute Liability) อนุสัญญาฯ ระบุว่า “รัฐผู้ส่ง” (Launching State) จะต้องรับผิดโดยสิ้นเชิง (กล่าวคือ ไม่ต้องพิสูจน์ความผิด) สำหรับความเสียหายที่เกิดจากวัตถุอวกาศของตนบนพื้นผิวโลกหรือต่ออากาศยานที่กำลังบินอยู่
- ในกรณีนี้ เนื่องจาก NASA เป็นหน่วยงานของรัฐบาลสหรัฐฯ รัฐบาลสหรัฐฯ จึงต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อชิ้นส่วนที่ตกลงมาอย่างเต็มที่
- การเรียกร้องค่าเสียหาย ครอบครัวมิลเลอร์มีสิทธิ์ตามกฎหมายในการเรียกร้องค่าเสียหายที่เกิดขึ้นกับทรัพย์สินของตน รวมถึงค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการที่พื้นที่ทำกินไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว
ขั้นตอนต่อไป การเก็บกู้และการประเมินความเสียหาย
ขั้นตอนการเก็บกู้อุปกรณ์ NASA ทำอย่างไร? ขณะนี้พื้นที่ดังกล่าวได้ถูกปิดกั้นโดยเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลาง
- การตรวจสอบความปลอดภัย ทีมผู้เชี่ยวชาญจาก NASA และ FAA จะเข้าตรวจสอบพื้นที่อย่างละเอียดอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีชิ้นส่วนเล็กๆ หรือสารอันตรายใดๆ ตกค้าง
- การเก็บกู้ ทีมวิศวกรจะวางแผนและดำเนินการขนย้ายชิ้นส่วนขนาดใหญ่นี้กลับไปยังศูนย์วิจัยของ NASA เพื่อทำการวิเคราะห์เพิ่มเติม
- การประเมินค่าเสียหาย ตัวแทนจากรัฐบาลจะเข้าเจรจากับครอบครัวมิลเลอร์เพื่อประเมินและชดเชยค่าเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมด
บทสรุป สัญญาณเตือนจากฟากฟ้าสู่พื้นโลก
โชคดีที่เหตุการณ์ อุปกรณ์ NASA ตกใส่โลก ในครั้งนี้ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต แต่มันได้ทำหน้าที่เป็นสัญญาณเตือนที่ดังและชัดเจนว่าปัญหา ขยะอวกาศ ไม่ใช่เรื่องของนักวิทยาศาสตร์หรือนิยายไซไฟอีกต่อไป แต่มันคือความจริงที่อยู่ใกล้ตัวเรามากขึ้นทุกที
ในขณะที่มนุษยชาติกำลังก้าวไปสู่ยุคใหม่ของการสำรวจอวกาศและการค้าในอวกาศ เหตุการณ์ที่ฟาร์มในเท็กซัสได้บังคับให้เราต้องกลับมาทบทวนถึงความรับผิดชอบต่อ “บ้าน” ของเราเอง ทั้งบนพื้นโลกและในวงโคจร การพัฒนานวัตกรรมในการกำจัดขยะอวกาศและการปรับปรุงกฎหมายอวกาศให้ทันสมัย คือภารกิจเร่งด่วนที่ประชาคมโลกต้องร่วมมือกัน ก่อนที่ “เซอร์ไพรส์” จากฟากฟ้าครั้งต่อไป อาจไม่ได้จบลงอย่างสันติเช่นนี้
แหล่งที่มาจาก : am2con
